اثر دویدن روی نوارگردان بر غلظت پروتئین وابسته به آگوتی (agrp) عضله و سرم در موش های نر صحرایی

مقدمه:.سازوکار تنظیم اشتها یکی از موضوعات مهم در فیزیولوژی ورزش است. agrp یکی از نوروپپتیدهای مهم تنظیم کننده ی اشتها و هموستاز انرژی است. هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرین دویدن روی نوارگردان بر غلظت بافتی و سرمی agrp در موش های صحرایی نر بود. مواد و روش ها: 40 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 10هفته، هر هفته 5 روز متوالی و هر روز یک جلسه با شدت 28 متر در دقیقه، معادل 75% حداکثر اکسیژن مصرفی، به تمرین پرداختند. پس از اتمام دوره ی تمرین، گروه های تجربی و شاهد هر کدام به دو زیرگروه ناشتا و سیر (10 عدد) تقسیم شدند، به این ترتیب که دو زیرگروه ناشتا پس از یک شب کامل ناشتایی و دو زیرگروه سیر پس از 3 ساعت محرومیت از غذا بیهوش و سپس کشته شدند. غلظت agrp در عضله ی سولئوس و سرم اندازه گیری شد. یافته ها: تمرین باعث افزایش معنی داری در agrp بافت عضله و سرم در حالت ناشتا و افزایشagrp سرم در حالت سیری شد. اما بر agrp عضله در حالت سیری تأثیری نداشت. هم چنین، همبستگی مثبتی بین agrp عضله و سرم مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به این که تمرین باعث تعادل انرژی منفی در موش ها می شود، در پاسخ به آن agrp از هیپوتالاموس ( و شاید عضله) ترشح می گردد تا دریافت غذا تحریک شده و نیازهای انرژی تأمین شوند و شاید این یکی از سازوکارهای فراجبرانی گلیکوژن نیز باشد.